Materiaalkeuzes 1: Stenen en driepotige stoelen

De materiaalkeuze voor onze woning wijkt nogal af van wat standaard gekozen wordt. De reden daarvoor vind je onder "Een paar ideeën". Ik ben een liefhebber van "natuurlijke" materialen; het liefst van al woonde ik in een overdekt bos met vloerverwarming.

Qua gevelsteen keek ik dus eerder richting natuursteen, al was een grijze 'wasserstrich' ook even een mogelijkheid, tot ik de prijs hoorde. Een bezoek aan de toonzaal van Stone leerde ons dat een echte natuursteen eigenlijk niet of nauwelijks te combineren valt met houtskelet. De steen is te zwaar, de fundering zou breder moeten en gezien de hoogte van onze gevel is het ook nog niet gezegd dat een echte natuursteen zomaar aan onze gevel te bevestigen is.

Op een editie van Batibouw enkele jaren geleden zag ik bij de afbraak nog net de stand van Ideal Pierre en ik noteerde gelukkig hun naam. Zij maken natuursteenimitatie van hars en mineralen, en ze hebben per steensoort een vierhonderdtal verschillende mallen. Hier dus geen wederkerende steenstrippatronen. Het gewicht ligt ergens rond de 35-45kg/m², dus dit kan perfect op een houtskelet. Een voorbeeld van hun realisaties - met iets te veel geel naar mijn zin - zie je op bovenstaande foto. Gelukkig kan je de verhouding qua kleuren steen zelf kiezen.

Jammer genoeg zijn er weinig of geen plaatsers in Vlaanderen, en de gecontacteerde installateurs in Wallonië vonden Waasmunster wat te ver, zelfs in combinatie met de houtskelet. Dus, we zullen de gevelsteen dan maar zelf plaatsen. Hopelijk valt dat mee. Ik las ergens een truukje: begin van bovenaan; daar valt het minder op dat je in het begin wel eens fouten maakt.

De communicatie met de firma verloopt niet echt vlot, 't Is een beetje op z'n Frans, dus ik zal blij zijn als de stenen op onze oprit staan. Ik vind het wel fijn dat deze stenen in de Franse Ardennen gemaakt worden, op een paar kilometer van waar ik mijn vakantiewoning heb. Met wat geluk kan ik de fabriek bezoeken - ik weet graag waar alles vandaan komt.

Hoewel een Ardeense woning misschien wat misstaat in een niet zo bosrijk deel van Waasmunster, denk ik dat de vorm van de woning zich wel leent tot het gebruik van dit materiaal.

Ook de keuze van de vloer speelde een grote rol in de keuze van de gevelsteen, en vice versa. Omdat ik vind dat je op de momenteel zo gehypete gietvloeren of grote tegels al te veel vuil ziet, en omdat ik die vaak ook veel te koel vind, zocht ik naar een brute, gebroken natuursteen. Het vroeg wat googlewerk, maar onder "opus incertum" of "casson" vond ik wat ik zocht. De natuursteenhandels die ik benaderde kenden dit wel, maar dan enkel als "pas japonais" voor in de tuin, grote dikke brokken dus. Verschillende handelaars gingen "eens luisteren" maar ik heb er geen enkele teruggehoord.

Op naar de website van Pierres & Marbres de Wallonie dus. Ik heb zo goed als alle Waalse steengroeves gemaild, en Karolien en ik bezochten er een paar om de kleuren en mogelijkheden van de stenen te zien. Petit Granit du Bocq vond ik te blauw, andere vond ik te geel. De groeve van Arbre, nabij Namen, leverde een mooie mengeling van geel en grijs op. Bovendien kunnen ze de stenen leveren in 2-3 centimeter dikte voor binnen en 4-5 centimeter voor buiten. Zo kunnen we ons terras en onze oprit laten doorlopen van binnen naar buiten.

Natuurlijk zijn deze stenen niet volledig vlak, en we kozen er ook voor ze niet te laten polijsten. Karolien eiste hierbij wel dat ik mettertijd voor de opkuis zou instaan. Ik hoef niet noodzakelijk zelf de stofzuiger te hanteren, desnoods betaal ik wel voor de dienstencheques. Ik ben bereid om opofferingen te maken voor de esthetiek. Hoe dat vloeren zal verlopen zien we ook nog wel; het voordeel is wel dat deze stenen geen vlakke of rechte kant hebben, zodat de vloer onmogelijk recht en dus ook onmogelijk scheef kan liggen.

Een bijkomend probleem met een lichtjes oneffen vloer is natuurlijk dat je een stoel nogal moeilijk stabiel kan zetten. Een tafel, een keuken, een zetel blijven allemaal vaak vast staan en kan je dus regelen, maar een stoel staat zelden twee keer op dezelfde plek. Ik dacht aan een melkstoel en zocht dus op "three legged chair". Onmiddellijk leverde Pinterest me een afbeelding van een zeer mooie stoel op, die ontworpen bleek door Philippe Starck voor café Costes in Parijs. "Bingo!" dacht ik, tot ik merkte dat deze stoelen rond de 600€ per stuk kosten. "Och," zei mijn kameraad Eddy, "je hebt er toch maar acht nodig..." - gelukkig leverde een zoektocht op 2dehands.be al snel twee sets replica's op aan iets betaalbaarder prijzen. Deze bleken dan ook nog goed te passen bij onze eettafel. In onze huidige woning misstaan ze misschien wat, maar in de nieuwbouw zullen ze zonder twijfel hun plaats vinden.