Een paar ideeën over BOUWTRENDS
Onze bovenmoerdijkse vrienden, die niet bepaald bekend staan om hun absurde exploten, plegen te zeggen: "doe maar gewoon, da's al gek genoeg". Ik vraag me inderdaad vaak af of het bouwbedrijf collectief gek geworden is door bepaalde trends aan klanten voor te schotelen, of of de klanten nog gekker geworden zijn door ze te aanvaarden. Ik krijg er dan weer geen hoogte van waarom andere mogelijkheden zo weinig te baat genomen worden. Hieronder een klein overzichtje.
Crepi. Het belachelijkste wat je op een gevel kan smeren. Laat 'm dan liever in de snelbouw of in de blote isolatie staan.
Goed, dat is een boutade, maar tenzij je echt wanhopig bent om verbouwingsingrepen te maskeren, begrijp ik niet dat je voor crepi zou opteren. Ik heb op al de werven die ik al gedaan heb nog nooit een crepi gezien die echt vlak was. Ik heb zelfs bij een klant geweigerd 'm te verlichten met strijklicht en ik ben blij dat ik het gedaan heb. In het licht van een nabijstaande straatlantaarn zie je al dat hij vol bulten en putten zit. En dat is dan op een nieuwbouw!
Ik kan u ook zo een paar woningen tonen - zowel nieuwbouw als verbouwing - waar je na een paar maanden de scheuren al ziet ontstaan. Ligt dat aan de crepi of aan de ondergrond? Ik denk aan het feit dat een crepi niets vergeeft qua ondergrond. Er zijn dus betere alternatieven. Een gevelsteen bijvoorbeeld, steenstrips, of voor mijn part houten planken.
En om dan even door te drammen: je kan - tenzij er tijdig houders voorzien werden - niks monteren op crepi. Het is slap spul, zeker als het op isolatie gesmeerd wordt. Eén hard geslagen tennisbal en er zit een put in je gevel. En, willen of niet, hij wordt groen en vuil, en qua onderhoud moet je dan - zie hiervoor - enorm opletten dat je een zo slap mogelijke hogedrukspuit hebt of je blaast het er allemaal af. Ik kan alleen maar hopen dat het spotgoedkoop is, anders begrijp ik niet wat de aantrekking hiervan is. "Strak en modern" zeker? De adagia van hedendaags bouwen. Maar als je dus de oneffenheden bekijkt is het even strak als de billen van je grootmoeder, en als er mos op begint te groeien - sneller dan je denkt - is het zo modern als de tenen van voornoemde grootmoeder. Schoon van ver, ver van schoon.
​
​
Houten latjes op de garagepoort. Vaak te zien in combinatie met witte crepi. Ik heb echt niks tegen hout of tegen houten latjes, maar als je ze op de garagepoort hangt gaan die mettertijd toch een klein beetje verschuiven tegenover de rest van de gevel. Tenzij je poortenman om de paar maand komt bijregelen zit je dus met verschuivingen en oneffenheden in je "strakke" gevel. Kijk, ik heb echt niks tegen "strak", behalve dat ik het een jeukwoord vind, maar ook en vooral dat al die bouwers die geen vier zinnen over hun huis kunnen zeggen zonder dat woord in hun mond te nemen, echt geen benul hebben van wat echt "strak" wil zeggen. Dat wil volgens mij zeggen: alles op lijn, geen tierlantijntjes, geen oneffenheden, geen hoekjes en kantjes. Dus, als je latjes niet uitgelijnd zitten, moet je je bek houden over "strak". Dan ben je een wannabe; close but no cigar.
​
​
​
Vergrijsd hout. Geef nu gewoon toe: als je hout laat vergrijzen ben je gewoon te lui of te gierig om het te (laten) vernissen om de vijf jaar. Als je dat wil toegeven, dan mag je van mij je hout laten vergrijzen. Maar kom niet zeggen dat het "mooi" vergrijst. Onder je vensterbanken en dakrand zie je altijd waar de regen en de zon er niet bij kunnen. En als je dan nog zo 'n exotisch roodgecoat hardhout neemt dan valt het zeker op: hier woont een luierik of een gierigaard. Neem dan ofwel voorvergrijsd hout, of thermowood. Maar dan kan je al bijna even goed sidings nemen, want uit die houtsoorten is elke ziel uitgeovend. En dan nog, net zoals elk vergrijsd hout is het kaal, armetierig, lelijk, zonde van de bomen.
Eik is bij mijn weten de enige houtsoort die nog wat sierlijk zwart wordt, en dan stoort het zelfs niet dat daar een zwarte nagel door zit die gaat uitlopen.
Voor eens en voor altijd: "mooi vergrijzen", dat is zoals "elegant in uw broek pissen".
Gietvloeren en polybeton. Ook weer het hardeplasserwerk van de "strak"-maffia. Oh, zo 'n bleke gietvloer, dat is gemakkelijk te onderhouden madam. Dat is strak en modern, meneer. Mijn oren. Goed, hij is makkelijk te onderhouden, maar je kan wel om de twee uur met je stofzuiger of dweil aan de slag, want op dat soort vlakken zie je elk stofje en elk vuiltje liggen. Ofwel moet je je bezoekers bij binnenkomst dwingen hun schoenen uit te doen, maar dan kan je de zweetvoetplekken weer gaan uitspeuren, tenzij je een dozijn zachte sloefjes aan de deur zet.
Bovendien is zo 'n gietvloer ook alleen maar "strak en modern" als je 'm in kleine ruimtes legt. Als je grotere ruimtes begiet dan zie je de zetvoegen door dat kauwgom-materiaal trekken en leven. En esthetisch gesproken vind ik het ook een grote miskleun in grotere leefruimtes: het lijkt alsof je meubels daar zo 'n beetje plompverloren neergesmeten zijn, net alsof een tweemansbedrijfje in een kantooroppervlakte van 500m² terecht komt. Als je je grote leefruimte wat in zones wil indelen - en dat wil je uiteindelijk, de facto, toch - dan moet je al tapijten gaan leggen om je zones wat af te bakenen. Maar dat vloekt dan weer met de "filosofie" van die grote uitgesmeerde Stimorol.
Polybeton is net iets minder erg voor binnen; er zitten al wat nuances in waardoor een stofje niet direct lijkt te schreeuwen "hier wonen vuilaards", maar je zit wel met de zetvoegen die meestal ingeslepen worden en ook stofnesten worden en helemaal tegen het "strak"-idee ingaan. Nu, een polybeton binnen in een industriële loft, daar kan ik mee leven, mits hij wat - desnoods fake - industriële wear&tear heeft en daardoor een bijna even levend organisme wordt als een antieke parket.
Polybeton wordt helaas echter ook gebruikt voor opritten van "strakke" woningen. Oei, en op een oprit rijdt al eens een auto - vandaar de naam - en daar wordt al eens aan een stuur gedraaid. En dan staan daar van die rubbersporen op die niet misstaan in een ondergrondse stadsparkeergarage, maar - tot hij groen uitslaat - vloeken met de "strakke" crepi van de bijhorende villa.
Lieve lezer, ik ben een rustige en verdraagzame mens, maar als ik aan een witte crepi blok passeer met scheuren in en mos op de gevel, lelijk vergrijsde kromgetrokken en niet uitgelijnde latten op de garagepoort, en bandensporen op de polybeton oprit, dan doe ik altijd even het raampje van mijn auto naar beneden om te roepen: "sukkloare!"
Witte greeploze keukens. Toegegeven, er is iets te zeggen voor een witte keuken. Ze is functioneel en tijdloos en licht. Maar vooral: ze is klinisch ongezellig, gevoelig voor putjes en deukjes (tenzij je zeer dure fronten neemt), en ze is inspiratieloos. Sommige mensen combineren dit met een donker natuurstenen werkblad dat dan nog wat leven bijbrengt, en dat kan wat mij betreft dan wel (net). Maar toch geen wit werkblad op een witte keuken... op den duur moet je echt een mondmasker en een groene schort aandoen om de operatiezaal te betreden.
Maar waar ik ronduit zot van word zijn die schuiven die openen als je er op drukt. Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik leun soms wel eens tegen een schuif als ik in de keuken sta. Dan wil ik niet dat ik dat kreng elke keer terug toe moet stampen. En als je dan nog opteert voor het elektrisch openend systeem dan vind ik helemaal dat, als je toch veel te veel geld wil geven aan iets compleet nutteloos en onpraktisch, koop dan een alpaca met gouden schoenen.
Een voordeur. Ze kost veel geld. Ze moet esthetisch kloppen met je woning. Ze moet een vijfpuntsslot hebben. Je moet een dure veiligheidscilinder nemen met sleutels die een klein fortuin kosten om bij te maken. En na twee jaar hangen de spinnenwebben als Brugse kant aan de deur want iedereen komt langs je schuifraam alachter waar de werfcilinder nog in zit of langs de zijdeur aan je oprit die toch altijd los staat.
Ik kom op de baan frequent tegen dat ik bij een nieuwe klant - zoals de beleefdheid dat dicteert - aanbel aan de voordeur, en dat de klant dan helemaal rond zijn woning komt gelopen om te zeggen: "kom maar langs achter!". Terwijl de sleutels op de voordeur zitten langs binnen en die weg veel korter is.
Is de Vlaming voordeurmoe? Is er een voordeurtaboe? Is die enkel voor deurwaarders? Voordeurwaarders?
De deurbelkwekerij. Goed, je bel is defect en in Dunaldy liggen draadloze deurbelletjes voor 10€. En dan merk je dat je een paar vrienden gemist hebt omdat je in de tuin was maar dat deurbelletje van Dunaldy draagt niet zo ver dus koop je er eentje bij van een redelijk merk. Dus hang je met 3 belknoppen aan je deur, waarvan er al eens een batterij plat is. Je ziet het misschien niet zo goed maar op de foto links hangen 3 belknoppen waarvan er op 1 een stickertje hangt: "deze bel werkt". Dat is dan nog iemand die aan zijn bezoekers denkt!
Kasten "op maat". Alle respect voor goede schrijnwerkers, maar ze lijken dun gezaaid en weinig imaginatief. Zoek je op Pinterest of Google naar "maatwerk kasten" dan vind je hooguit een kast onder een schuin dak, een bibliotheektrap of een dressinglift. Sommige mensen gewagen al van "maatwerk" als er opvulpanelen van 20-30cm gebruikt worden. Als ik de duizenden bladzijden catalogus van Häfelen en Van Opstal doorblader zijn er wel een paar leuke dingen, maar die zijn meestal nagenoeg onbetaalbaar. Voor onze eigen, vier meter hoge kasten, moet ik dus zelf iets verzinnen.
Wit wit wit wit wit. Alles in het wit. En dan: de accentmuur! Om de liefde Gods, de accentmuur! Alsof één muurtje in een schreeuwerige verfkleur of in een spuuglelijk behangpapier gaat compenseren voor het inspiratieloze wit van de rest van de ruimte, veelal dan nog eens aangevuld met een neutraal grijze tegel. Het lijkt vaak net alsof er iemand in een operatiezaal een veelkleurig kadertje aan de muur gehangen heeft om de patiënten tijdens hun lobotomie toch enigszins bezig te houden. En over operatiezalen gesproken, wat is er mis met een tapijt? Dat mag blijkbaar ook niet meer, terwijl het veel warmte kan toevoegen aan een ruimte en de veelal vrij grote open leefruimtes toch wat zou kunnen indelen. En het argument dat een tapijt niet kan in combinatie met vloerverwarming is onzinnig, er bestaan immers tapijten die er expliciet voor geschikt zijn.
De gashaard, "voor de gezelligheid". Geloof je het echt zelf? Ik hou van een houthaard: het knisperen van de blokken, de geur van het hout en de hars, de temperatuur die nabij de haard eigenlijk te heet is maar fantastisch voelt om bij in slaap te vallen... Alleen jammer dat je hout moet kappen, assen moet uitkuisen en je wel even bezig bent met het aansteken. En sinds enkele weken sta je met een houthaard ook gelijke voet met iemand die een zwaar zuipende V8-motor continu gas staat te geven op zijn oprit, wat fijn stof betreft.
Maar een gashaard, dat is gewoon dikke fake. Die onnozele vlammetjes boven valse houtblokken, dat beetje warmte... Dan hang je gewoon beter een goedkoop tv-scherm (€399 in den Aldi) met een DVD met haardvlammetjes (€10 of zo?) - het spaart je een gasaansluiting en een dure haard uit. En het ziet er even vals uit. Toch?
...