het ontwerp

Leegheid is des duivels oorkussen. Soms verlang ik eens naar 5 minuten niks doen, maar na die 5 minuten steekt het me dan ook tegen. Toen mijn wederhelft dus met de melding kwam dat ze - in tegenstelling tot wat we altijd overeengekomen waren - misschien toch wel aan kindjes wou beginnen, moest ik daar natuurlijk over nadenken. Ik koppelde er 2 voorwaarden aan: 1) Ik mag per jaar eens een week alleen op verlof verdwijnen en 2) we moeten wel groter gaan wonen.

Het financiële gebeuren laat ik uit kiesheid achterwege, maar ettelijke uren bij bankiers en notarissen leidde ertoe dat Karolien en ik mogen gaan bouwen op de grond waarop het ouderlijk huis van mijn vader stond. Die woning werd al vele jaren verhuurd maar was op den duur structureel versleten. De achterliggende woning, "de stallen", hebben mijn ouders later bijgekocht en deden tot nu toe dienst als opslagruimte voor afbraaktoestellen en materiaal, maar ook hier zijn scheuren in de muren waar je je hele vuist door krijgt.

Karolien en ik trokken dus met de integrale Frank Lloyd Wright van Taschen, voorzien van vele post-its, naar architect Kristof De Lange. Ik had voor hem al een paar werken uitgevoerd en zijn creativiteit sprak mij enorm aan.

Ik had in een goedkoop 3d-tekenprogrammaatje al wat ontwerpen zitten tekenen, klassieke dingen met erkertjes en dakkappelletjes en zo, maar ik geraakte er toch niet uit. Kristof vroeg ons om enkele dagen respijt en kwam al snel met een ontwerp op de proppen dat aan onze praktische en esthetische eisen voldeed en toch hedendaags of zeker niet-clichématig te noemen valt.

Volgens onze officiële overeenkomst was er bij het tekenwerk geen 3D-simulatie inbegrepen, maar aangezien BIM toch overal zijn weg vindt kregen we dat er gratis bij. Een screenshot siert deze post. Ik post binnenkort een paar van de eerste schetsen; deze verschillen eigenlijk weinig met het definitieve ontwerp.